Yañi bir bela – narkotik tuccarlığı...

Bir qaç afta ogne keç saatte arabanen evge qayda edim, boldurğandım. Polis toqtattı ve evraklarımnı baqtı. Soñ kozlerime baqaraq içki yada ot* qullanıp qulanmağanımnı sordu. Şaşırdım bu sualge ve din kütkenimni, boyle şeyler qullanmağanımnı ayttım. Kulerek ‘men pek çoq dinci bilem raatlıqnen ot çekeler, em de nasıl...’ dedi maña. Men de açuvlanaraq ‘Bu nasıl saygısızlıq’ – dep cevap berdim.
Polis kibarca ama yine külerek ‘Canıñız ağırmasın, ama bu kerçek! İstersñiz ozüñüz araştırın’ dedi. Neise uzatmadan ordan ayrıldım kettim ve soñra daa çoq yerde tañış-bilişlerden bu laflarnı eşittim. Men şahsen namaz qılğan ve dinci keçingen insanlarda boyle bir şeytanlıq kormedim, kormek te istemem. Ama eger boyle bir şey bar ise – ayıplar olsın, ayıplar...

***

Kerçekten milletini sevgen ve kendini urmet etken insannıñ bir muim vazifesi de şu ki: bir yamanlıq, günah veya halqqa zarar berecek şey qarşısıda ‘dilsiz şeytan’ kesilip susmaz, tam tersine duanen, tilinen ve elinen, kuçü yetkeni qadar qanunlar çerçevesinde bu meseleni tuzeltmege tırışır. Tırışır ki Ebediy alemde boynuna ateşten bir zıncır olmasın bu qorqaqlığı ve vazifege qarşı hiyanetligi...
Aydi orada-burada eşite edik koylerde yaşlarımıznıñ pek çoqların ot çekkenlerini. ‘Özbekistandan ogrendik te, bilmem haydan ogrendikte...’ - kibi laflar keze eken insanlar arasında. ‘Yahşı şey yoqtu mı anda ogrenmege, ulan terbiyesizler’ – dep aytısım kele içimden.
Ama bu da ne...? Yañı belalar sarğan milletimizni de haberimiz yoq sanki. Degil anda-mında bir-eki insan, qoranta qoranta ot tuccarlığına kirişmege başlağan bazı insanlar!
Aydi yaşların aqlı yoq, aydi ana-babaları Allah’tan qorqmay, haramdan saqınmay, aydi milletiniñ adını, şerefini, öz namusunı tüşünmeyler... Aydi epsini añladıq! Yahu, bu qadar mı aqmaq insanlar? Bu işlerniñ boyle qamayacağını, epsiniñ takip etigenini ve daa çoq malümat toplanğanını añlamaylar mı? Ve bir kün kelecegini, bu şeytan belasınıñ bir çoq yaşlarımıznı bir süpürge kibi toplatıp hapishanelerge attıracağını, yañi neslimizge damğa vuracağını iç mi tüşünmeyler? Yazıqlar olsın, yazıqlar...
Bu qıyın vaqıtte ‘qolay para’ dep nice yaşlarımıznı zeirlecekler bu fitne tuccarları? Bu belağa qarışqan bir insannıñ, emen vaz keçmez ise, değil milletine, kendisine bile faydası olmaz, çünkü o oltanı yutqandır, ucunda da zeir bar!
Ey ana-babalar yol qısayken qurtarıñız evlatlarıñıznı bu feciy beladan. Çünki zeir tuccarlığı veba, ebola virüsü kibi qorqunç bir astalıqtır ve cemaatni içten çürütür. Biz milletçe bu aramğa boykot ilan etmemiz kerek! Muslümanlarğa da bu araşır. Muslümanlar degende aqlımğa bir hadise keldi Peygamber Efendimiz zamanından.
Daa içki yasaq degildi ki insanlar içerdi ve bir meyhanedeki manzaranı saabelerden birisi boyle añlata: Bir meyhanede otura edik. Kimi fıçınen içkini ketiredi, kimi şişege qoyadı, kimi qade tolduradı, kimi de dudaqlarına yaqlaştırğan edi ki, tışarda bir sesler işitildi. İçimizden birisi bilmek içün çıqtı. Ve birçaç daqqadan içeri çapıp kirdi, kozlerinde qorqu, yuzü bembeyaz, dudaqalrı da Maide Suresinden şu ayetlerni oqıy edi:
Ey iman etkenler! Şarap, qumar ve tikili taşlar (putlar), fal ve şans okları birer şeytan işi pisliktir; bolardan ozaq turun ki qurtuluşqa eresiñiz.
Şeytan içki ve qumar yolu ile ancaq aranızğa duşmanlıq ve kin soqmaq; sizni Allah’nı añmaqtan ve namazdan alıqoymaq ister. Artıq (bolardan) vazkrçtiñiz degil mi? (Maide 90-91)
Bu sözlerni işitir işitmez insanlar büyük eyecennen tövbege kirdi: fıçını ketirgen yerge töke, şişeni tutqan onı ata, qadeni alğan yerge töke, ağzına alğan tüküre... Ve dudaqlarda tek laf: İnteheyna Ya Rabbena! İnteheyna Ya Rabbena! İndeheyna... Vazgeçtik Allahım, vazgeçtik! İşte müslümanlar bir kötülüknü añlağanları añ boyle terk eter. Bizlerge yaraşqan da bu degil mi? Kelecek ay degil, bir aftatan degil, yarın degil, şimdi, emen bu daqqada ... Vesselam!
Eñ teren urmetlerimle urmetke layıq olğanlara...